Most je u arhitekturi grada uvijek predstavljao projekt od najveće simboličke vrijednosti; u tom je smislu u gradskoj slici usporediv s katedralom, zgradom opere ili muzejom. U renesansi su mostovi, u sferi premošćivanja rijeke, izražavali najznačajnije sadržaje arhitekture jednog grada.

U urbanoj izgradnji most prenosi gradske sadržaje s obale na obalu, no ne radi se samo o elementu povezivanja života obiju obala, već se pojavljivanjem mosta u gradu otvara nova perspektiva. Ljubljana bi, na primjer, bez iznimnih Plečnikovih arhitektonskih zahvata, Tromostovja i Čevljarskog mosta u staroj gradskoj jezgri, izgubila mnogo od svog šarma, ali i kvalitetu gradske vedute, gradskog prostora i urbane kontemplacije. 

Most predstavlja i umjetno uspostavljeno kretanje među ljudima i kulturama; najčešće je postavljen pravokutno u odnosu na protok krajolika, doline ili rijeke, predstavlja raskrižje prirode i kulture. Most je nova zemlja koja se uspinje prijeko, novi je umjetno stvoreni teren koji uspostavlja drugačije relacije u odnosu na svaki krajolik, uključujući i gradski. To isto vrijedi za željezničke ili cestovne vijadukte. Prilagođeni su percepciji koju nudi vlak kad protutnji ili auto koji promiče.